Połowa XVII wieku to czas, kiedy kształtować zaczęły się francuskie ogrody barokowe. Wiedza i doświadczenie królewskich ogrodników sprawiły, że można wyróżnić dwie nadrzędne cechy, które je wyróżniają. Pierwszą jest oś, która biegnie od początku ogrodu, przez budynek pałacowy usytuowany w centrum i dalej, tworząc nieskończoną perspektywę ogrodu i druga – rozmach, który znany jest również z innych dzieł sztuki barokowej.
Jednym z najbardziej popularnych ogrodów we francuskim stylu barokowym jest ten przy pałacu w Wersalu. Założono go na polecenie króla Ludwika XIV, a sam ogród miał być symbolem króla, zwanego też Królem Słońce. Jego wykonania podjął się znany francuski architekt Le Notre, a prace trwały dobrych kilkadziesiąt lat. Ogród zaplanowano w taki sposób, że słońce miało być wiernym towarzyszem króla i dworzan. Liczący niemal 100 hektarów ogród jest pełen alei, posągów i fontann, które uporządkowane są według cech i założeń ogrodu barokowego – króluje więc geometria. Centralnym punktem ogrodu jest pałac, niegdyś siedziba króla słońce, dziś można zwiedzać niektóre jego komnaty.
Ogród w Wersalu to miejsce dla każdego, kto chce wypocząć, z dala od wielkomiejskiego, paryskiego zgiełku. Gdzie cień dają liczne altany i oranżeria, a w weekendy dodatkową atrakcję stanowią tryskające fontanny, zwłaszcza fontanna Latony, Saturna i Apollona. Zwiedzając ogród dobrze będzie zaopatrzyć się w mapę – jest on naprawdę rozległy (rozciąga się na długości 1,5 kilometra) i aż żal byłoby coś przeoczyć.
W każdym domu – wiadomo – przydaje się kilka donic z przyprawami i może jeszcze jakieś drzewko, obsypane papryczkami, krzaczek...