Wrocławski Park Szczytnicki

W języku niemieckim nazywany był Scheitniger Park i stanowił ulubioną – spacerową część dawnego Breslau. Ten malowniczy, zielony teren zajmuje powierzchnię ok. 100 ha, położonych na wschód od Starej Odry, na terenie dawnej wsi Szczytniki. Miejscowość, w obręb miasta, włączono w 1868 roku. 

Park ma charakter krajobrazowy i zapewnia duże walory kompozycyjne oraz dendrologiczne – rośnie tu około 400 gatunków drzew i krzewów.

W XVI wieku Szczytniki podzielono na nową i starą część. W XVII wieku zaś powstały tu podmiejskie osiedla rezydencjonalne. Las, na terenie Starych Szczytnik istniał już w XVIII wieku i pełnił rolę ,,zielonych płuc” aglomeracji. W 1783 roku Fryderyk Ludwik Hohenlohe – Engelfingen, pełniący funkcję komendanta garnizony wrocławskiego, wykupił ów obszar i założył tu – pierwszy na kontynencie europejskim (!) park w stylu angielskim.

Niestety, podczas oblężenia miasta, w grudniu 1806 roku, ogród zdewastowano. Po wojnie starano się przywrócić temu miejscu dawną świetność. W 1833 roku szczytnickie pergole posłużyły za teren wyścigów konnych. Imprezy te odbywały się regularnie – aż do 1907 roku.

Obecnie, do parku przynależy Ogród Japoński, założony w latach 1909-1912. Jego założenie motywowała Wystawa Stulecia, organizowana w Hali Ludowej, w 1913 roku. Inicjatorem pomysłu był hrabia Fritz von Hochberg. Projektantem został japoński ogrodnik, Mankichi Arai. Po całym przedsięwzięciu usunięto część elementów dekoracyjnych – jednak w 1994 roku ambasada japońska podjęła starania o przywrócenie Ogrodowi pierwotnego charakteru. Wrocław otrzymał nawet kilka granitowych latarni, powstałych w XIX wieku – jest to dar od rządu Japonii, popularyzującego swą kulturę w Europie.

Na terenie Parku Szczytnickiego znajduje się też inna atrakcja turystyczna – to kościółek z przełomu wieku XVI i XVII. Jego patronem jest Jan Nepomucen. Nad przeniesieniem obiektu ze Starego Koźla, a następnie z Kędzierzyna, wprost do wrocławskiego ogrodu, czuwał osiemnastowieczny architekt Theo Effenberger. To on zdecydował o postawieniu przy świątyni średniowiecznego krzyża pokutnego, zrekonstruował także drewniane podcienie i otoczył całość płotkiem.